حسین علیزاده بی پروا می نوازد

فرآوری: سمیه فروغی، بخش هنری تبیان

   حاصل دومین همکاری محمد معتمدی و حسین علیزاده کنسرتی بود که دی ماه امسال همراه با گروه هم آوایان در تهران برگزار شد. این کنسرت در قالب تور یک ماهه ای در تعدادی از شهرستان ها هم روی صحنه رفت. علیزاده در کنسرت جدیدش با هدف احیای فرم های فراموش شده موسیقی ایران به سراغ بحر طویل رفته بود که به گفته خودش قصد داشته در جامعه ای که طنزش هم سیاسی است، اتفاقات فرهنگی و حتی عاشقانه را با زبان طنز بگوید. سابقه همکاری محمد معتمدی و حسین علیزاده به دو سال پیش و برگزاری کنسرت دیگری بر می گردد که دو آلبوم «باده تویی» و «عشقیم گل» (عشقم بیا) ماحصل آن بود. دومین آلبوم این مجموعه یعنی «عشقیم گل» آبان ماه امسال منتشر شد و چند هفته متوالی در صدر پرفروش های موسیقی قرار گرفت.
بخشی از قطعات آن سال ها پیش در آلبومی با نام «سروده های آذربایجان» با صدای «نصرالله ناصح پور» منتشر شده بود. حالا اما علیزاده آن قطعات را بازسازی کرده و با تنظیم جدید و با صدای «محمد معتمدی» و «پوریا اخواص» به انتشار در آورده است. در تازه ترین تجربه ی آهنگسازی «حسین علیزاده» خودش تار نواخته و پژمان حدادی تنبک و سازهای کوبه ای، سیامک جهانگیری نی، بهنام سامانی دف و سازهای کوبه ای، نگار بوبان عود، پریچهر خواجه قانون، رادمان توکلی تار، علی بوستان سه تار، سینا جهان آبادی کمانچه، سیاوش برهانی بم تار، محمد انشایی قیچک، وحید اسداللهی گارمون و محمد معتمدی، پوریا اخواص، راحله برزگری و صبا حسینی به عنوان خواننده و همخوان در این آلبوم حضور دارند.

این را همه می دانند که من فارس هستم و ترک نیستم، اما خواندن من در این آلبوم و کنسرتی که برگزار شد به زبان ترکی یک جنبه نمادین داشت و به خاطر این بود که آذربایجان یک بخش عزیز از خاک کشورم است. گستره جغرافیایی ایران شامل تمام اقوام آن می شود و ما این را حتی در گوشه های ردیف موسیقی ایرانی هم شاهد هستیم. اینکه گفته شود قطعه آذری را حتما باید با لهجه آذری خواند به نظرم بیشتر یک نوع بهانه گیری است

 محمد معتمدی در رابطه با اجرا با گروه هم آوایان ( با آهنگسازی حسین علیزاده) و همچنین انتشار آلبوم «عشقیم گل می گوید: دو سال پیش با آقای علیزاده یک تور کنسرت در داخل و خارج از ایران در اروپا داشتیم و حاصل آن دو آلبومی بود که از دو بخش این کنسرت منتشر شد. یکی از این آلبوم ها با نام «باده تویی» از بخش فارسی موسیقی کلاسیک این کنسرت بود که قبلا منتشر شده بود. بخش دوم این کنسرت هم که شامل بخش آذری آن می شد در قالب آلبوم «عشقیم گل» منتشر شد. بعد از این کنسرت طبق طبیعت و روال معمول کاری، قراری مبنی بر اینکه در تور کنسرت بعدی استاد علیزاده با گروه هم آوایان اجرایی داشته باشم، نبود. در این بین هم خود من برنامه هایی از پیش تعیین شده داشتم، اما از آنجایی که احترام خاصی برای ایشان قائل هستم و به خاطر علاقه ام کمی این برنامه ها را جابه جا کردم و این طور شد که در این تور که حدود یک ماهی طول کشید در خدمت ایشان بودم…
   وی در مورد آلبوم هایی مثل «عبور» یا «عشقیم گل» و…گفت: یکی از وجوه تمایز من با دیگر همکاران این بوده که بسیاری از کارهایی که در طول این سال ها با صدای من منتشر شده از همان اجراهای صحنه ای بوده است. اگر به کارهای اکثر خوانندگان نگاه کنید، متوجه می شوید تفاوت فاحشی بین آنچه روی صحنه و کنسرت ها اتفاق افتاده و آنچه در سی دی های این اجراها شاهد آن هستیم، وجود دارد. شما در اثر منتشر شده صدای متفاوتی را نسبت به آنچه در کنسرت تجربه کرده اید، می شنوید. تصمیم ما برای انتشار کنسرت ها به خاطر خوبی همان برنامه ای بوده که اجرا شده است. اگر ما این کنسرت ها را منتشر نکنیم، فردای اجرا در اینترنت منتشر خواهند شد و بنابراین چه بهتر که خود ما با کیفیت مطلوب آن را زودتر به دست مردم و مخاطبان برسانیم.
   او در رابطه با یکی از نقدهایی که به آلبوم «عشقیم گل» مطرح شد ( در این نقدها گفته می شد که وی با زبان ترکی آشنا نیست و در خیلی جاها لهجه وی نادرست است ) گفت : این را همه می دانند که من فارس هستم و ترک نیستم، اما خواندن من در این آلبوم و کنسرتی که برگزار شد به زبان ترکی یک جنبه نمادین داشت و به خاطر این بود که آذربایجان یک بخش عزیز از خاک کشورم است. گستره جغرافیایی ایران شامل تمام اقوام آن می شود و ما این را حتی در گوشه های ردیف موسیقی ایرانی هم شاهد هستیم. بسیاری از این گوشه ها مثل بختیاری، کرد بیات، شکسته قره باغ یا حتی دیلمان به نام یک منطقه از ایران نامگذاری شده است. جدا از این فکر می کنم من این حق را داشته باشم تا عاشق این زبان و موسیقی اش باشم. من از بچگی به این نوع موسیقی علاقه داشته ام و کارهای خوانندگان آذری را گوش می کردم. اینکه گفته شود قطعه آذری را حتما باید با لهجه آذری خواند به نظرم بیشتر یک نوع بهانه گیری است. حدود ۴٠ سال پیش رشید بهبوداف خواننده سرشناس آذری در سفرش به ایران چند قطعه فارسی هم اجرا کرده است. فایل های این اجراها در اینترنت موجود است و ایشان حتی تصنیف «بهار دلکش» را به فارسی اجرا کرده اند. وقتی این قطعات را گوش می کنید کاملا متوجه می شوید که یک آذری زبان شعر فارسی را با یک لهجه دیگر می خواند، اما خب، سراسر این کارها حس لذت بخشی را با خود به همراه می آورند. اینکه یک نفر از اقلیم دیگری بیاید و به زبان شما بخواند نه تنها احساس بدی در خود من به شخصه ایجاد نمی کند بلکه از آن هم استقبال می کنم.  
  او در مورد برخورد دوگانه صداوسیما در مورد برخی آثارش می گوید : هیچ وقت وجود صداوسیما و استفاده از امکانات آن در زندگی هنری ام تاثیری نداشته است. برخلاف خیلی از همکارانم اگر صفحه های مربوط به صداوسیما را از کتاب زندگی ام جدا کنید، به جرات می توانم بگویم این کتاب همان قطر قبلی اش را خواهد داشت، در حالی که خیلی ها هستند که اگر کارهای شان را با صداوسیما از کتاب زندگی شان حذف کنید، فقط یک جلد باقی خواهد ماند.
   وی در رابطه با فعالیتهایی که با محمد رضا لطفی داشته بیان کرد: خوشبختانه این شانس را داشتم که اولین اثر رسمی من انتشار آلبوم با نام «وطنم ایران» با آهنگسازی محمدرضا لطفی بوده است که البته در زندگی من نقطه پررنگی محسوب می شود. اما این علاقه و احترام من به محمدرضا لطفی جای خودش را دارد و نباید فراموش کرد که هر هنرمندی یک شخصیت مستقل است و می تواند سلیقه خودش را داشته باشد. طبیعتا آدم ها وقتی مسیر هنری شان را ادامه می دهند ایده های متفاوتی به ذهن شان خطور می کند و در کل زیبایی هنر هم به همین موارد موجود در آن یعنی پروراندن ایده ها و اندیشه های مختلف و در نهایت ایجاد تنوع در جامعه است.